Obietnica

Ciemna noc. Moje ciało drży. Lodowate ręce oblewa kolejna fala gorącego potu. Nie mogę złapać tchu, ktoś umieścił w moim gardle ciężki głaz. W głowie szum, bije się z myślami. Jak nie teraz to kiedy? Tyle razy odkładałam to na "następny raz".  Serce bije coraz szybciej i szybciej. Tętno osiąga maksymalną wartość. Biegnę do kuchni. Po omacku chwytam za nóż. Wybieram ten największy i najdłuższy, ten który zada najwięcej bólu. Podchodzę. Jeden, drugi, trzeci, kolejny.. Moja ręka na oślep rani jego ciało. Niebo nabrało krwistej barwy. Upada. Krew zalewa moje stopy, pryska po ścianach. Patrze jak kona. Tak, sprawia mi to przyjemność. Już dawno powinnam to zrobić. Krztusi się i błaga bym przestała, bym mu pomogła. Szyderczo śmieje mu się w twarz i oblizuje palce z lepkiej cieczy. Jęczy, a ja wyrzucam z siebie wszystko to co siedzi we mnie od dawna. Zasługuje na najgorsze! Za to co mi zrobił. Dociskam jego klatkę piersiową butem. Chcę żeby skonał! Natychmiast. Jego oczy powoli się zamykają. Widzę to dokładnie. Wpadam w atak szyderczego, morderczego śmiechu. "Giń"-krzyczę."Giń jak najprędzej,śmieciu.."

Nagle klawiatura staje się mokra. To moje łzy. To one sprawiają, że wracam do rzeczywistości. Nie zrobiłam tego. Znowu. Zabrakło mi odwagi. Ale w mojej głowie mam dobrze ułożony plan. Kiedyś na pewno mi się uda. Wtedy on będzie moją ofiarą. Podziękuje mu za to, jak bardzo zniszczył mi życie .Nienawidzę go, tak strasznie go nienawidzę..