Gdyby mi się tak chciało jak mi się nie chce

Chciałabym Wam powiedzieć,że u mnie już wszystko dobrze, studia są super, ludzie jeszcze lepsi. Ale znowu pojawia się to "ale".. Brakuje mi motywacji. Do wszystkiego. Łącznie z pomalowaniem paznokci. Nie chce mi się imprez, kół naukowych, wolontariatów. Propozycji jest wiele, ale bilans moich obecnych zainteresowań jest zerowy, a nawet mogę się pokusić o określenie- ujemny. Nie interesuje mnie nic poza kilkoma ścianami mojego domu, krzyżówką i książką. Owszem czytam, ale to na co ja mam ochotę,a nie to co jest mi aktualnie potrzebne. A lista lektur rośnie.. Mija już prawie miesiąc, a ja dalej nie uporządkowałam sprawy podręczników. Jest coraz więcej nauki, coraz więcej spraw codziennych i coraz mniej chęci na nie. Codziennie mam nowy powód by nie jechać na uczelnie. I wszystko jest ciekawsze od prac domowych. Zmuszam się do czytania teksów filozoficznych,po których lekturze zaczynam wątpić w moją umiejętność czytania ze zrozumieniem. Wszystko jest na nie. Bo podobno najważniejsze jest podejście. No właśnie, a ja nie od dzisiaj mam złe.

Muszę coś z tym zrobić,bo taki tryb życia jest strasznie męczący psychicznie. Marnuje w ten sposób dużo czasu. Gdzie jest mój dawny zapał do wszystkiego? Przecież dziennikarstwo to mój żywioł. Powinnam wykorzystywać wszystkie okazje a tymczasem..jestem totalnie niezmotywowana.