fruwam gdzieś pomiędzy niebem, a rzeczywistością

Nie było mnie długo i chciałabym Wam tyle powiedzieć, ale ta cholerna pustka w głowie pojawia się zaraz gdy usiądę przed komputerem by coś napisać. Te nowoczesne technologie chyba nie dla mnie, wolę kartkę i długopis, serio. Ale wiem jedno, tęskniłam.

Ostatnio dużo się dzieje. Codziennie uczę się czegoś nowego i codziennie rzeczywistość daje mi w twarz zrzucając moje różowe okulary i pokazując, że ludzie wcale nie są dobrzy i życzliwi.. Z dnia na dzień spotykam się z bezczelnością i zakłamaniem, choć temu drugiemu należałoby poświęcić dłuższy wpis. Powiem tylko, że człowiek który był fałszywy już nigdy się nie zmieni i taki pozostanie, ale cieszę się, że nie dałam się na to nabrać po raz kolejny. Wylewam ostatnie poty i siły, bo koniec semestru. Przekonuje się, że Kraków może być piękny ale tylko z drugą osobą i codziennie marzę, żeby móc się w końcu wyrwać. Uciekam,a mój dom staje się hotelem. Po drodze zaliczam spacery, grille,damskie wieczory i coraz częściej pije wino.To pozwala mi oderwać się od rzeczywistości i unieść gdzieś do góry. I każdy powrót
boli tak jakby spadało się z trzeciego piętra...