szczęśliwa trzynastka

Co za piękny dzień. Moja skóra złapała wreszcie pierwsze, tak długo wyczekiwane promienie słońca i lekko się zarumieniła. Siedząc na balkonie i wdychając świeże powietrze już nawet nie przeszkadzało mi to, że na kolanach leżał podręcznik do socjologii, który w końcu trzeba przeczytać. Nic nie jest w stanie zepsuć mi dzisiaj humoru. I chyba zostanie tak na dłużej. Trzynasty. Kto by pomyślał, że dla mnie-chodzącego człowieka pecha-będzie szczęśliwy. A jednak, moja intuicja po raz kolejny nie zawiodła. Nie powiem, że mi się udało, bo jak mówi Jacek Walkiewicz nic nam się w życiu nie udaje. Wszystkiego dokonujemy sami, szczególnie wtedy gdy spełniamy swoje marzenia. A ja to zrobiłam. Teraz mogę odhaczyć je na mojej liście i zacząć zabrać się za nowe, kolejne. Bo nauczyłam się, że o marzeniach się nie mówi, tylko je realizuje. Krok po kroku. Na ten dzień czekałam bardzo długo, ale było warto. Już teraz wiem, że potrafię. Wystarczy wiara w swoje umiejętności, a dziś był pierwszy dzień w moim życiu kiedy naprawdę uwierzyłam w siebie. I pierwszy raz jestem z siebie taka dumna. Były łzy szczęścia, ale przekonałam się, że człowiek który

marzy musi nauczyć się być cierpliwym.